Animal-based 2.0 – nowe spojrzenie na dietę mięsożercy

Nie musisz jeść warzyw?

Propagatorzy diety Paula Saladino, przekonując o szkodliwości spożywania warzyw, powołują się na rodzaj badań, jakie najczęściej przeprowadza się w świecie nauki badając ten temat, a mianowicie na badania korelacyjne. W tego typu badaniach nie przeprowadza się eksperymentu - można jedynie wyciągnąć korelacje (tj. nie wnioskować przyczynowo). Istnieje więc duża szansa na pojawienie się stronniczości i zakłóceń. Jak twierdzi autor diety „a-b 2.0”, w kontrolowanych badaniach interwencyjnych, które przeprowadzono z udziałem warzyw, wyniki są często mieszane: niektóre badania nie wykazują żadnych korzyści z włączenia i żadnych szkód z ich wykluczenia z codziennego jadłospisu.

Warzywa są też porównywane z lekami farmaceutycznymi: substancje chemiczne zawarte w warzywach mogą nadal pełnić funkcje prozdrowotne w organizmie, podobnie jak leki, ale wszystkie farmaceutyki mają skutki uboczne. W przypadku chemikaliów obronnych roślin, sympatycy diety uważają, że ryzyko tych skutków ubocznych przeważa nad korzyściami. Dodatkowo, niejako zastępując korzystny wpływ substancji występujących w warzywach, proponowane są inne sposoby na uzyskanie tych korzyści, takie jak sauna, morsowanie, ćwiczenia i post.

Kolejnym argumentem Saladino, jest twierdzenie, że rośliny rzeczywiście zawierają pewne witaminy i minerały, ale nic, czego nie można uzyskać z organów (podrobów), mięsa i owoców w bardziej biodostępnych formach. Z drugiej strony, istnieje wiele składników odżywczych w żywności pochodzenia zwierzęcego, których nie można uzyskać z roślin w znaczących ilościach (np. kreatyna, karnityna, cholina, biotyna, tauryna, witamina K2, B12, ryboflawina, B6, kolagen i peptydy).

Oto kilka przykładów z krótkim objaśnieniem (z podaniem źródła literaturowego) produktów, których nie są zalecane w diecie animal-based 2.0:

1. Brokuły – tak jak inne warzywa krzyżowe m.in. brukselka, kapusta, kalafior, kapusta włoska i jarmuż, to rośliny, które posiadają mechanizmy obronne przez ich zjedzeniem. Gdy rośliny są żute, powstają związki zwane izotiocyjanami, takie jak sulforafan. Mogą one hamować wchłaniane jodu [3]. Wbrew powszechnemu przekonaniu, sulforafan jest pro-oksydantem, a nie anty-oksydantem.
2. Nasiona roślin strączkowych – fasola zawiera lektyny, które powodują powstawanie stanów zapalnych w przewodzie pokarmowym, gdy są niedogotowane [4]. Surowa fasola jest całkowicie toksyczna dla ludzi. W modelach zwierzęcych wykazano również, że lektyny, takie jak PHA, przyczyniają się do dysbiozy jelit [5] i zapalenia jelit; dwie rzeczy, które można umieścić u podstaw chorób autoimmunologicznych. Lektyny są również związane z chorobami neurologicznymi, takimi jak choroba Parkinsona [6]. Saladino zdecydowanie twierdzi, że wszystkie badania, które opowiadają się za korzystnym wpływem spożywania nasion roślin strączkowych na organizm, mają charakter przeglądowy i są obarczone dużym ryzykiem błędu. Rośliny natomiast posiadają substancje antyodżywcze nie bez powodu.
3. Olej z ryb – pojawiają się liczne pytania o dostarczanie kwasów omega-3 w diecie opartej na produktach pochodzenia zwierzęcego. Źródłem kwasów omega-3 powinien być tłuszcz zwierzęcy, a nie zjełczałe, utlenione oleje rybne. Wielu ekspertów żywieniowych reklamuje korzyści płynące ze spożywania 2-4 g oleju rybnego dziennie, ale następnie ignoruje liczne badania, które wyraźnie pokazują, że takie dawki oleju rybnego są związane ze znacznie wyższymi wskaźnikami migotania przedsionków [7]. Olej rybi jest delikatny, a umieszczanie go w kapsułkach lub, co gorsza, w postaci płynnej, to pewny sposób na jego utlenienie.
4. Produkty zbożowe - ziarna to nasiona, a wszystkie nasiona są silnie bronione przez rośliny. Zawierają wiele chemikaliów obronnych, które zakłócają trawienie i destabilizują gospodarkę hormonalną. Ziarna zbóż zawierają inhibitory enzymów trawiennych, jak kwas fitynowy (zapobiega wchłanianiu minerałów) i lektyny, które mogą uszkadzać jelita i przyczyniać się do chorób autoimmunologicznych.

Coś więcej niż dieta

            Wspomniałam na początku artykułu o własnej filozofii życia, którą posiadają zwolennicy „animal-based 2.0”, wykraczającej poza tylko i wyłącznie dietę, aktywność fizyczną, sen czy regenerację. Według tej ideologii, współczesny człowiek, chcąc osiągnąć pełnię zdrowia i mając możliwość żyć w tym zdrowiu długie lata, powinien jak najbardziej upodobnić swój styl życia to tego, który reprezentowali nasi przodkowie. Natomiast obecnie, światowe organizacje zdrowia za rękę z całym Internetem i mediami społecznościowymi opowiadają się m.in. za ograniczaniem spożycia mięsa i podrobów, za pozostaniem w domu i ochroną przed promieniami słonecznymi czy za leczeniem dolegliwości za pomocą leków farmaceutycznych.

            Jak odpowiada na to filozofia Paula Saladino? Pamiętając, skąd pochodzimy jako ludzie, przyjmując dietę i styl życia, które są ewolucyjnie spójne, człowiek odzyskuje swoje wrodzone prawo do optymalnego zdrowia. Współczesna medycyna nie leczy pierwotnej przyczyny chorób przewlekłych, a lekarze są uczeni jedynie leczenia objawów za pomocą leków, zamiast próbować działać w sedno danej choroby (poniekąd to też wymuszają ludzie, oczekując szybkich i niewymagających zmian stylu życia rozwiązań na ich problemy). „A-b 2.0” to prócz określonych ram żywieniowych również wiara w to, że większości chorób przewlekłych można zapobiec i że są one odwracalne, oraz że wybory żywieniowe leżą u podstaw wielu chorób przewlekłych, które medycyna konwencjonalna uznaje za nieodwracalne.

Co sądzę o diecie „animal-based 2.0”?

            Wszystko sprowadza się, w mojej ocenie, do jednego pytania: czy taki model diety Ci służy? Kładę tu nacisk na słowo „Ci”, bo to, że kuzynka znajomej schudła 20 kilo, wyrzeźbiła mięśnie i poprawiła stan skóry stosując dietę Paula Saladino wcale nie oznacza, że w Twoim przypadku będzie ona równie skuteczna. Dieta „animal-based 2.0” to model żywieniowy eliminujący sporą ilość produktów żywnościowych, co może w dłuższej perspektywie czasu doprowadzić do monotonii w diecie oraz niedoborów żywieniowych, a co za tym idzie obniżeniem samopoczucia i wystąpieniem objawów somatycznych. Natomiast, przy odpowiedniej wiedzy żywieniowej, jest to dieta możliwa do zbilansowania.

            Słowem podsumowania, każdą dietę należy oceniać po efektach jej stosowania – czy jest ona odpowiednia konkretnie dla naszego organizmu na dzień dzisiejszy. Najlepszym sposobem, żeby to zrobić, jest zadanie sobie paru pytań: Czy dobrze czuję się na tej diecie? Czy wyniki moich badań krwi są optymalne? Czy nie odczuwam żadnych dolegliwości ze strony układu pokarmowego? Czy przybliżam się do swojego celu? Mam nadzieję, że ten artykuł będzie pomocny dla każdego, kto zastanawia się nad zastosowaniem diety „animal-based 2.0”.

Serdecznie zapraszam Cię na moją stronę internetową i na wszystkie moje profile w mediach społecznościowych.

https://www.katarzynalozynska-dietetyk.pl

Instagram -> https://linkd.pl/ppdmc

Facebook -> https://linkd.pl/ppdma

Youtube -> https://linkd.pl/ppdmk

Tik tok -> https://linkd.pl/pd4rc

Podcast -> https://linkd.pl/peu2f

Email -> mail@katarzynalozynska-dietetyk.pl

Bibliografia:

1. O’Neill, B., & Raggi, P. (2019). The ketogenic diet: Pros and cons. Atherosclerosis. doi:10.1016/j.atherosclerosis.2019.11.021.
2. Lennerz, B.S., Mey, J.T., Henn, O.H., Ludwig, D.S. (2021). Behavioral Characteristics and Self-Reported Health Status among 2029 Adults Consuming a "Carnivore Diet". Current Developments in Nutrition. Nov 2;5(12):nzab133. doi: 10.1093/cdn/nzab133.
3. Felker, P., Bunch, R., & Leung, A. M. (2016). Concentrations of thiocyanate and goitrin in human plasma, their precursor concentrations in brassica vegetables, and associated potential risk for hypothyroidism. Nutrition Reviews, 74(4), 248–258. doi:10.1093/nutrit/nuv110.
4. Rodhouse, J. C., Haugh, C. A., Roberts, D., & Gilbert, R. J. (1990). Red kidney bean poisoning in the UK: an analysis of 50 suspected incidents between 1976 and 1989. Epidemiology and Infection, 105(03), 485–491. doi:10.1017/s095026880004810x.
5. Banwell, J. G., Howard, R., Kabir, I., & Costerton, J. W. (1988). Bacterial overgrowth by indigenous microflora in the phytohemagglutinin-fed rat. Canadian Journal of Microbiology, 34(8), 1009–1013. doi:10.1139/m88-177.
6. Svensson, E., Horváth-Puhó, E., Thomsen, R. W., Djurhuus, J. C., Pedersen, L., Borghammer, P., & Sørensen, H. T. (2015). Vagotomy and subsequent risk of Parkinson’s disease. Annals of Neurology, 78(4), 522–529. doi:10.1002/ana.24448.
7. Curfman, G. (2021). Omega-3 Fatty Acids and Atrial Fibrillation. JAMA. Mar 16;325(11):1063. doi: 10.1001/jama.2021.2909.

Dieta animal-based (inaczej dieta mięsożercy), którą dokładnie opisałam w poprzednim artykule na blogu, to dieta oparta wyłącznie o produkty pochodzenia zwierzęcego. Jak wiele radykalnych modeli żywieniowych, zyskała sporo zwolenników, ale też i przeciwników, którzy niezadowoleni z założeń czy licznych restrykcji szukają alternatyw. Nic więc dziwnego, że powstał nowy „odłam” tej właśnie diety, który niesie za sobą, oprócz dodatkowych, dozwolonych do spożycia produktów, swoją własną filozofię.

Na potrzeby artykułu nazwałam ten model żywienia „dietą animal-based 2.0” (w skrócie „a-b 2.0”). Czy to nowe, świeże spojrzenie na dietę naszych przodków to przełom, czy kolejna modna dieta?

Sprawdźmy to!

Czym dieta „a-b 2.0” różni się od standardowej diety carnivore’a?

            Idea pozostaje ta sama – rośliny szkodzą. Czołowy propagator diety „animal-based 2.0” – Paul Saladino, twierdzi, że rośliny nie mogą uciekać ani gryźć w celu obrony własnej jak zwierzęta, zostały więc zmuszone do wytworzenia obronnych substancji chemicznych, aby zniechęcić roślinożerców do ich nadmiernej konsumpcji. Liście, łodygi, korzenie i nasiona roślin, zawierające te obronne substancje chemiczne, mogą więc być szkodliwe dla ludzi.

W odróżnieniu od diety mięsożercy, która zakłada całkowitą eliminację z jadłospisu owoców i warzyw, model „a-b 2.0” zakłada, że owoce są tym, co rośliny chcą, byśmy jedli - żeby pomagać im się rozmnażać. To dlatego owoce są zarówno słodkie, jak i kolorowe, z dużo mniejszą ilością chemikaliów obronnych niż liście, łodygi, korzenie i nasiona. Te obronne substancje chemiczne to m.in. garbniki, saponiny, izotiocyjany, lektyny, szczawiany i glikozydy cyjanogenne, które mają uszkadzać jelita, hamując wchłanianie składników odżywczych oraz zaburzając funkcjonowanie gospodarki hormonalnej.

Poniżej porównanie produktów dozwolonych do spożycia dwóch diet „animal-based”.

Warto podkreślić, że dieta opierająca się na produktach odzwierzęcych zakłada spożycie każdej części zwierzęcia, czyli oprócz mięsa również organów (powszechnie używana nazwa polska „organów” to podroby), tłuszczu zwierzęcego jak też produktów mlecznych (jeśli są dobrze tolerowane).

Patrząc na różnice pomiędzy analizowanymi dietami pod kątem proporcji makroskładników, klasyczna dieta carnivore’a zakłada spożycie energii z tłuszczu na poziomie około 70%, a białka 30% (węglowodany spożywa się w ilościach śladowych, do 5%). W diecie Saladino, przez wzgląd na obecność niewielkiej ilości owoców i niektórych produktów mlecznych, proporcja makroskładników jest nieco inna: około 50% energii z tłuszczu, 30% z białka i 20% z węglowodanów.

Pomagam dietą, nie lekami.

media

pomoc

oferta

Konsultacje

Plany dietetyczne

Pakiety

Facebook

Instagram

TikTok

YouTube

Spotify

Kontakt

Regulamin usług

Polityka prywatności

Wszelkie prawa zastrzeżone Katarzyna Łożyńska

Strona Główna

Oferta

E-booki

Treningi

Polecam

Blog

MENU